* چقدر زود به همه چیز

چقدر زود به همه چیز این زندگی عادت می کنیم ...!
همیشه همینطوریه‏ وقتی همه چیز خوب پیش میره، همچین عادت می کنیم که انگار همیشه باید همه چیز همینطوری خوب پیش بره...
یه وقتایی هم که مشکلات و دردسر و خستگی و ناراحتی هست، یه طوری عادت می کنیم که انگار از اول خدا زندگی رو اینطوری آفریده و من هم باید همیشه مقاوم و محکم باشم که بتونم خیلی راحت از پس مشکلات بربیام...
گاهی اوقاتم که دلتنگی زیاد میشه... بازم خیلی زود عادت می کنیم بهش طوری که فکر میکنیم از وقتی به دنیا اومدیم همینطوری دلتنگ و گرفته بودیم و باید باشیم....
فقط از یه چیز خوشحالم که توی این همه مصیبت و مشکلات و توی این همه عادتهای رنگ و وارنگ فقط یادم نرفته که انسان هستم‏، یادم نرفته که چی دوست دارم و میخوام چیکار کنم.
فقط خدا رو شکر میکنم که توی این هم عادت و روزمرگی های که هستم توش گیر نکردم.. ایست نکردم.. با هر بدبختی شده خودم می کشم جلو...
خدا رو شکر میکنم که جایگاه تو هنوز همونطوری توی قلبم‏، توی فکرم دست نخورده مونده، هنوز وقتی می شینم بهت فکر میکنم درست مثل روز اول هستی برام، با اینکه این روزها دلتنگی آنقدر زیاد که ترحیج میدم بمیرم..ولی توی این دلتنگی ها باز همونطوری دوستت دارم...
خدا رو شکر میکنم که گاهی اوقات میتونم بخندم و گاهی اوقات میدونم خوشی چی... گرچه خیلی ریزه و از بین این همه روزمرگی با بدبختی جداشون می کنم و بیرونشون میکشم ولی بازم خدا رو شکر که میدونم چیکار میخوام بکنم..!

تگرگ