کاشکی هرگز نمی دیدم ترا

کاش ای

تنها امید زندگی

میتوانستم فراموشت کنم

یا شبی چون آتش سوزان دل

در لهیب سینه خاموشت کنم

کاش چون خواب گران از سینه ام

نیمه شبها یاد رویت میگریخت

مرغ دل افسرده حال و بسته پر

از دیار آرزویت میگریخت

کاش از باغ خوش رویای تو

پسر اندیشه ام پا میگرفت

فارغ از اندیشه هجران و وصل

زندگی بی عشقت از سر می گرفت

کاش احساس نیاز دیدنت

از وجودم چون وجودت دور بود

در دلم آتش نمی زد آن نگاه

کاش آن شب چشمهایم کور بود

کاش آن شب در گلستان خیال

ای گل وحشی نمی چیدم ترا

تا نسوزم در خزان آرزو

کاشکی هرگز نمی دیدم ترا !!

 (تگرگ)